On 17 January, a Vueling Airbus A320 (registered EC-KLT) operated flight VY2151 between Brussels, Belgium, and Malaga, Spain. While flying at 37,000 feet, South of Paris, the aircraft made a rapid descent and diversion to Paris CDG.
A passenger on board, whose name is known to the editors of Aviation24.be said that the aircraft suffered a decompression, hence the rapid descent to 10,000 feet then the diversion. “We saw crew running towards the cockpit with oxygen bottles. In a panic, the cabin crew was shoving hand luggage into the overhead bins. Only a short message from the pilot who announced with a trembling voice that the aircraft suffered a technical issue,” the passenger said.
Once landed at Paris CDG, the same passenger felt abandoned by the airline: “Once we arrived, we felt left behind. Nobody representing the airline awaited us…. Only the Vueling App provided us with a new flight to Sevilla (flight VY8829 from Paris CDG was scheduled to land in Sevilla the next day around midnight), no information via e-mail or a phone call.”
Stefanie Larmuseau, another passenger, recounts her experience during this particular flight from Brussels to Malaga. The journey faced delays due to snow, a technical issue, and a medical emergency during boarding. The flight experienced a rapid descent (announced by the cockpit crew as RAPID DESCENT), leading to concerns among passengers. After landing in Paris CDG, she (and fellow passengers) felt abandoned by the airline, facing a lack of communication and assistance.
“Eventually, we were informed of being rebooked on different flights, I managed to depart the next morning from Paris Orly to Malaga, despite facing various challenges during the process,” Larmuseau added, emphasising the need for better communication and support from the airline during such incidents. (Full testimony in comments section – Dutch)
The belated Airbus is still grounded at Paris CDG at the moment of writing, Aviation24.be asked Vueling for an official statement.
Update 5 February: on 2 February, Vueling communicated to Aviation24.be:
“At Vueling, we always prioritize our passengers’ safety and well-being, and this is why the flight VY2151 was diverted to Charles de Gaulle airport, in a completely out of the ordinary situation. All passengers were relocated to alternative flights departing from Paris-Orly airport or Charles de Gaulle airport, always prioritizing the fastest way to get our passengers to their final destination.
Accommodation and transportation were also arranged by the Vueling team. Nevertheless, we do understand the challenges of the situation faced by our customers, and we sincerely apologize for any inconvenience caused. Our team worked diligently to minimize disruptions and ensure that passengers were relocated as swiftly as possible.”
Vueling, als het iets meer mag zijn…
17 januari
Het sneeuwt
Dat zijn we bij ons niet gewoon
De sneeuw blijft zelfs liggen
Eerst in tuinen en perken. Na 3 uur dwarrelen ook op onze wegen.
Ik voel het, dit wordt mijn lucky day. Net vandaag moet ik het vliegtuig op naar Spanje. Rond de middag word ik nerveus.
Ik moet in Zaventem geraken. Met mijn auto gaat dat niet lukken, achterwielaandrijving en zomerbanden. Misschien met de auto van Nathan, die heeft all seasons op liggen. Maar er ligt nu wel een pak sneeuw op straat – te veel naar Belgische normen.
Maar als ik nog in Gembloux geraak en van daar de trein neem. Zo gezegd zo gedaan, en ik vind zowaar een privé-chauffeur die me tot daar wil brengen. Merci Guillaume.
De trein naar de luchthaven is een succesformule. Je komt aan bij de terminal.
Ruim op tijd ben ik aan de gates, en er komt nieuws over mijn vlucht, dat ze het nog niet weten. Misschien vliegen we, misschien
Vliegen we met vertraging, misschien
Vliegen we niet. Nuttige info ?.
Ik zet me voor een venster en aanschouw de winterse bedrijvigheid. Het lijkt een playmobil-set. Vliegtuigen, werkmannekes, sneeuwruimmachines, bagage-wagentjes, ijskrabbers, de-icing pulverisatoren, kerosinewagens. Het is me wat. Als dat maar goed komt…
Yes, We gaan vliegen, gate 55, met maar half uurtje vertraging. Om 20.30u zit iedereen. Om 21.30u zit iedereen nog steeds. En het vliegtuig staat. Stil. Er wordt aan ons vliegtuig gewerkt. 3 techniekers, lopen continu de cockpit binnen en buiten. Raar. Rond 23u lijken we te gaan vertrekken, de de-icing is gebeurd. Plots wordt er naar een dokter gevraagd. Iemand is onwel geworden. Van het wachten waarschijnlijk. De reis stress.
Wel op het verkeerde moment, want tussen de-icing en vertrek mag maximum 20 minuten zijn.
Om 23.30u zet het vliegtuig zich in beweging. 3 uur vertraging. Daar kan ik mee leven in naam van de veiligheid.
Een Vueling vlucht. Het vliegtuig maakt abnormaal veel lawaai vind ik. Een piepend geluid. Continu. Ik kan mijn film bijna niet volgen.
Het drankkarretje komt. Ik heb goesting in ne koffie. “RAPID DESCENT”, roept de piloot. De kar verdwijnt, de stewardessen gaan zitten. Het wordt stil. We dalen snel. Ik zie het aan de helling van het vliegtuig en voel het in mijn oren.
We stijgen terug, lichtjes. De stewardessen zijn nerveus. “RAPID DESCENT”. We moeten onze seatbelts fasten… een kastje gaat open, de stewardessen halen er zuurstofflessen uit. Achter hun gordijn geven ze zichzelf wat extra lucht. Het wordt precies wat lichter in mijn hoofd. Geen communicatie. Wel stress. De mensen aan de nooduitgangen krijgen een korte briefing. We moeten alles opbergen. Kerosine wordt gedumpt, denken medepassagiers. Is het nu gedaan? Moet ik nu goodbye sms’en sturen?
Er flitst veel door een hoofd. Ze zullen het wel redden zonder mij. Vallen met een vliegtuig is minder erg dan springen uit een WTC toren. Uiteindelijk komt alles altijd weer goed, zei Martine Tanghe.
En we vliegen nog, …
Ladies and Gentleman, this is your captain speaking… due to technical problems on the plane we cannot make it to Malaga tonight. We are going to land in Paris Charles de Gaulle. Paris??? Daar zijn we toch al lang voorbij?
Maar zo geschiedde. Na 1.40h vliegen landen we. Zweethandjes en hartkloppingen tot ik de wielen de termac hoor raken. Het is kwart over éen.
Met bussen worden we naar een koude lege terminal gebracht. Daar is niemand. Er gebeurt niets. Er is geen communicatie. Geen koffie of water. Geen excuses. Geen uitleg. Geen vertegenwoordiger van Vueling. Geen eten. Vueling slaapt, ze doen er niet aan overuren of aan crisisinterventies. De piloot en de hostessen lopen ons voorbij zonder ons aan te kijken. Ze laten on achter, ik dacht aan een kapitein en zijn boot… We bellen helpdesks die niet kunnen helpen.
Na meer dan een uur ontdekt iemand dat we “omgeboekt zijn”. Sommigen vertrekken vrijdag via Sevilla. Anderen hebben donderdagavond een directe vlucht. Ik heb geluk, ik vlieg morgenvroeg om 7.30u en haal misschien nog een laat ontbijt in Malaga.
Mijn vlucht vertrekt wel vanuit Orly. Hoe geraken we daar?
Om 3u wordt er geroepen, “les bus sont là.” Iedereen de bus op. Blijkbaar gaan we naar Orly. Of niet? Niemand die het weet. De bus blijft staan. Dat zijn we ondertussen gewoon. En we maken vrienden… in nood maakt men rap vrienden. T heeft zowaar iets gezelligs.
Om 3.35u worden we verzocht terug uit te stappen. Éen bus gaat naar hotels een andere naar Orly. Ze gaan het organiseren. Daar hadden ze vooreerst niet over nagedacht. Het sneeuwt en t is ijskoud. Ik sta te rillen in Malaga-outfit.
Er zijn ook een pak oudere mensen, jonge ouders met kleine kinderen. In de kou.
Vueling zien we niet.
De groep wordt verdeeld. “Bus hotels” zit halfvol. “Bus Orly” zit vol. Een groep van 25 Orly bestemmelingen waaronder ikzelf blijven in de kou staan.
De logica wint. “Bus hotels” wordt
“bus hotels en Orly”. Mensen worden woest. Ze hebben het gehad. We stappen terug op.
Een assertieve jonge vader ontpopt zich tot spokesman. We moeten met zijn allen naar Orly. Daar gaan we Vueling ons gedacht vertellen.
Om kwart over 4 vertrekt de bus. Vueling slaapt.
Een uur later komen we aan in Orly. We worden afgezet. Op 500m van de terminal. Wij zijn moe. Dorst, honger.
In Orly gaan we op zoek naar onze vlucht, we checken in. We krijgen zowaar een bon van 12€ voor een drankje. En met slechts 45 minuten vertraging vertrekken we naar Malaga. Het was stil op de vlucht. Er werd veel geslapen.
Ik had het geluk de verantwoordelijke van Vueling de kunnen spreken op CDG, hij vond dat ze het goed hadden afgehandeld, de herboekingen waren immers vlot gebeurd en 12€ voor de koffie waren voorzien. Meer konden ze echt niet doen, ‘s nachts in CDG. En een geluk dat de piloot ons er veilig had gedropt. De customer service normen van de een, zijn niet die van de ander.
En de hostessen van onze vlucht verschenen goed uitgeslapen op de vlucht vandaag. Niet dat ze moesten werken, maar ze werden wel thuisgevlogen. Ik vroeg hen waar ze vanacht waren, en die vraag leken ze leuk te vinden. Ik vroeg ook wat er met het vliegtuig gebeurd was, daar mochten ze niet op antwoorden, eentje zei wel dat het ook voor hen een traumatische ervaring was geweest.